maand # 13
Blijf op de hoogte en volg Ilse
03 Oktober 2014 | Australië, Sydney
Hello Hello!!
Het is weer even geleden, en natuurlijk is dit verslag weer te laat! Haha Ik stop er dus ook maar mee om het rond de 23ste te schrijven, want iedere keer als ik denk hmm welke dag is het eigenlijk, dan zie ik dat het alweer te laat is! Wel super fijn, dat ik dus gewoon niet weet welke dag het is...dat is echt relaxt leven moet ik zeggen. Ik moet niets alles mag...doe mij daar nog maar een paar maanden van...ik ben het nog niet beu!
Oke, om weer even bij het begin te beginnen. Op 1 September is mijn Australie avontuur begonnen. Ik ben van Singapore naar KL en van KL naar Sydney gevlogen. Bij de gate in KL kwam een oudere Australische man naast me zitten, en die begon de oren van mijn kop te kleppen! Het was en nacht vlucht, dus ik hoopt stiekem dat hij aan de andere kant van het vliegtuig zou zitten...ja je voelt hem al aan komen misschien...ik kwam niet zo snel van deze man af natuurlijk!
Ik vloog met Malaysia airlines, een heel dubbel gevoel na wat er met de MH017 is gebeurd natuurlijk. Maar het was de goedkoopste vlucht, en aangezien ik niet ontzettend veel geld meer over had heb ik gewoon geboekt. Er waren echter niet veel mensen die nog vertrouwen in deze vliegmaatschappij hebben, en ik las de dag voor vertrek in de krant dat er 6000 banen geschrapt gingen worden. Eenmaal op mijn stoel, bleek die kletskous vlak bij de zitten, en het vliegtuig was helemaal leeg dus ja ik kon hem niet zo makkelijk van me afschudden. Toch maar naast hem gegeten en wat zitten kletsen. Hij was wel aardig, al kwam hij wat nerveus en overdreven vriendelijk over. De vlucht zelf was comfortabel aangezien ik drie stoelen voor mijn bescheiden (haha) achterwerk had dus over dwars languit liggen pitten, dat ik een paar keer wakker werd omdat ik werd aangereden door dat karretje met koek en zopie van de stewardessen! haha Maar lekker kunnen slapen verder, dus uitgerust in Syndey aangekomen...totdat ik bij de bagageband die man dus weer tegen kwam die zo zat te leuteren in het vliegtuig! pffff niet echt veel zin in om 8.00 ochtends...maar hij had een trucje om de boarder security te omzeilen. Tenminste, iedere keer deed hij het, en lukte het, dus volgens hem een waterdicht plan, later hoorde ik dat het niet altijd helpt maar als je er een beetje normaal uitziet (zoals ik :p) dan lukt het...
Ik kreeg van hem dus de tip om op het formulier, wat ik in het vliegtuig al gekregen had, in te vullen dat ik in plaats van "niets aan te geven" aankruis, een vakje aankruis zodat de douane zal vragen waarom ik dat heb aangekruist. Ik kan dan zeggen, ooh ik wist niet zeker of dit mee mag ja of nee (terwijl ik al weet dat het geen probleem is om dit mee te nemen) en dan word je in een kortere rij gezet! Zo gezegd zo gedaan, er stond op het formulier dat ik moest aangeven als ik schoenen of spullen had die in contact zijn geweest met zoet water. Ik had mijn duik spullen bij, die natuurlijk alleen in de zee gebruikt zijn dus die mogen zo mee, maar toch dat vakje aangekruist. En jawel kwam een vrouw naar me toe die vertelde dat duik spullen gewoon mee mogen en dat ik in de rij aan kon sluiten. Links werden allerlei tassen helemaal overhoop gehaald, drugs honden snuffelden gretig alles af, en toen ik eenmaal aan de beurt was stond het zweet in mijn handen. Hoe oncomfortabel kun je je voelen, ondanks dat ik wist dat ik helemaal niets verkeerd deed had ik het gevoel alsof ik een crimineel was. Dus dan ga je toch hopen dat er niet een of andere mafkees iets in je tas heeft gestoken want dan ben je zo zwaar de lul. Ik was dus opgelucht toen een andere medewerker zei, je mag door naar rij 1...dus hoppa achter alle andere rij 1 mensen aan, en stond ik ineens buiten! Ik dacht echt huh...dat is vreemd, tassen niet gescanned..NIETS! helemaal niets...gewoon zo...hop de deur door en liep bijna perongeluk macdonalds binnen omdat ik niet door had dat ik er al was! Dus ja die man (die heel de tijd voor mij in de rij stond...te kletsen of weet ik het wat) zei dat het trucje weer geslaagd was, en ik was hem toen toch wel dankbaar. Had namelijk niet veel zin die hele rugzak open te maken en opnieuw in te moeten pakken!
Een treinkaartje gekocht naar het centrum, en gelukkig...is die man de andere kant op gegaan dus was ik daar ook vanaf. Ik realiseerde me wel dat mijn tassen echt vet zwaar waren....had het eerst allemaal op een karretje, maar die mag niet bij de trein komen dus ja dan dragen en tillen, maar sjouw ff met 37kg dan breek je wel hoor! pfff dus liep stevig te balen dat ik zoveel zooi mee had gesjouwd! Een maal in de trein nam ik een halve coupe in beslag met al mijn spullen en iedereen keek me vreemd aan...ik dacht oké...veel erger dan dit kan het niet worden... FOUT! natuurlijk...
Stap bij de halte uit waarvan mij is verteld dat het het dichtste bij Flinders street was mijn eindbestemming) het is een ondergronds station, dus ik hoopt al dat er een roltrap zou zijn...uhm foutje bedankt...6 trappen (niet treden) stukjes van 12 trappen per stuk....72 trappen later was ik boven...mijn knikkende knieën, trillende bovenbenen, en het zweet op mijn voorhoofd...jullie zijn toch niet vergeten dat ik die tassen ook mee naar boven moest nemen ;) KAPOT! Ik zeg het je..wat een hel was dat! Maar dan moet ik aan die militairen denken die weet ik veel wat voor tochten afleggen met hun bepakking, en denk ik...stel je niet zo aan...maar toch, voor mij was het vergelijkbaar met zo'n trektocht als die van de militairen! haha
Zo sta ik dan..op Elisabeth street...leuke naam...en nu? Had research gedaan om van een ander station naar die straat te komen...maar kreeg advies om toch maar bij dit station uit te stappen...er zou een bushalte zijn waar buskaartje verkocht werden..maar niets te zien...eerst die tas maar eens af en vervolgens mensen aanhouden om te vragen of ze überhaupt van flinders street hebben gehoord...nee, zou het niet weten. Hmm weet je zeker dat dat een straat is? Ooh ja, wel van gehoord inderdaad, nee geen idee hoe je er komt. Zal vast een bus gaan...dus ik werd met de minuut chagrijniger en heb een paar keer overwogen om een taxi aan te houden. Maar dacht nee...dat is de makkelijke manier en daar doe ik niet aan! Dus zag een bus verder in de straat stoppen en mensen uitstappen, daar heen gelopen en gevraagd of iemand me kon vertellen hoe ik er moest komen. Een man hielp me, hij gaf me zelf zijn 10 ritten kaartje en heette me welkom in Syney. Voor de deur van het Captain Cook hotel afgezet door de buschauffeur ( er is ook een halte dus geen special treatment ;)) en voila! een uur en een beetje later stond ik voor Tori dr neus! Het meisje die in thailand al tegen me zei, ooh mocht je ooit in sydney zijn...ik run een hostel dus kun je bij mij slapen!
Inmiddels zijn we een maand verder, en kan ik je eerlijk vertellen dat het een heel aparte maand geweest is. Ik heb het ontzettend moeilijk gehad dat Sam zou ver weg is, ondanks dat we elkaar wel heel regelmatig spreken blijft het toch een dubbel gevoel. Ik wil hier wel zijn, maar niet zonder hem. Wat dus eigenlijk betekend dat ik hier niet wil zijn...haha maar ik wil ook niet in engeland zijn en dan straks weer naar noorwegen moeten vertrekken, dus dan toch maar hier. Enfin, ik maak iedere ochtend (7 dagen per week) de kamers van het hostel schoon. Nieuw beddengoed waar mensen uit checken en vuilnisbakken legen. Beetje praatje maken hier en daar, opzicht wel te doen...maar na een maand ben ik het KOTS beu! Het is best veel werk en ik verdien er mijn huur mee (132 AUD per week) dus voel me een beetje onderbetaald...aangezien het zo'n 2,5 - 3 uur per kost. Daarnaast werk ik ook nog in de bar beneden. Waar ik 20AUD per uur verdien, wat heel goed betaald is voor zoiets simpels als bar werk...Ik heb de afgelopen 4 weken ongeveer 20 uur per week kunnen werken dus dat is 400 AUD. genoeg om van rond te komen en wat kunnen sparen dus niet verkeerd...maar ik ben het beu...alles wat ik doe is in dit hostel, ik kom bijna niet buiten en ik ben er helemaal klaar mee!
Ik heb met sam gesproken en hij heeft een van zijn contacten in Airlie beach (jaja dit mag gegoogled worden mensen) aangesproken...Ik heb mijn CV opgestuurd en heb een baan gekregen!! Ik ga dus verhuizen naar Cannonvale, vlak bij Airlie beach, waar ik op de dag trip boot naar de whitsunday islands ga werken als divemaster! :D Het schijnt ongelofelijk mooi te zijn het nummer #1 strand van Australie dus ben ontzettend benieuwd! Ik heb gisteren na mijn werk (lees vannacht om half 3) een vlucht geboekt...woensdag 8 october verhuis ik naar Cannonvale! :D Met de bus zou het 24 uur duren om er te komen (bizar dat je zolang kan rijden...en op de kaart een mini stukje aflegt) dus heb gekozen voor een vliegtuig dat gaat wat sneller! :)
Klaar voor een nieuw avontuur, waarin ik in ieder geval nog wat interresants te zien krijg...in plaats van naakte mensen, vieze vuilnisbakken, en een keuken waar je eigenlijk niets wilt aanraken omdat alles zo goor is! Adios Sydney...bedankt voor alles maar ik smeer m naar het strand!
Natuurlijk heb ik dit alles aan mijn lieve Sam te danken, want hij heeft me in contact gebracht met deze duikschool, en door al mijn geklaag gezegd, ga dan toch ergens anders heen...en ik heb dat nodig soms...en beetje een schop onder mijn hol zodat ik weer op gang kom en niet met het eerste beste genoegen neem...dus thanks honey!! you're amazing and I love you!! ( dit hele verslag gaat door google translate! haha levert een grappige engelse versie op voor de gene die nog wat willen lachen, of te veel vrije tijd hebben ;))
Luitjes vanuit Sydney zeg ik tot de volgende keer...Ik wens iedereen het beste!!
Veel liefs,
xxx ilse
Het is weer even geleden, en natuurlijk is dit verslag weer te laat! Haha Ik stop er dus ook maar mee om het rond de 23ste te schrijven, want iedere keer als ik denk hmm welke dag is het eigenlijk, dan zie ik dat het alweer te laat is! Wel super fijn, dat ik dus gewoon niet weet welke dag het is...dat is echt relaxt leven moet ik zeggen. Ik moet niets alles mag...doe mij daar nog maar een paar maanden van...ik ben het nog niet beu!
Oke, om weer even bij het begin te beginnen. Op 1 September is mijn Australie avontuur begonnen. Ik ben van Singapore naar KL en van KL naar Sydney gevlogen. Bij de gate in KL kwam een oudere Australische man naast me zitten, en die begon de oren van mijn kop te kleppen! Het was en nacht vlucht, dus ik hoopt stiekem dat hij aan de andere kant van het vliegtuig zou zitten...ja je voelt hem al aan komen misschien...ik kwam niet zo snel van deze man af natuurlijk!
Ik vloog met Malaysia airlines, een heel dubbel gevoel na wat er met de MH017 is gebeurd natuurlijk. Maar het was de goedkoopste vlucht, en aangezien ik niet ontzettend veel geld meer over had heb ik gewoon geboekt. Er waren echter niet veel mensen die nog vertrouwen in deze vliegmaatschappij hebben, en ik las de dag voor vertrek in de krant dat er 6000 banen geschrapt gingen worden. Eenmaal op mijn stoel, bleek die kletskous vlak bij de zitten, en het vliegtuig was helemaal leeg dus ja ik kon hem niet zo makkelijk van me afschudden. Toch maar naast hem gegeten en wat zitten kletsen. Hij was wel aardig, al kwam hij wat nerveus en overdreven vriendelijk over. De vlucht zelf was comfortabel aangezien ik drie stoelen voor mijn bescheiden (haha) achterwerk had dus over dwars languit liggen pitten, dat ik een paar keer wakker werd omdat ik werd aangereden door dat karretje met koek en zopie van de stewardessen! haha Maar lekker kunnen slapen verder, dus uitgerust in Syndey aangekomen...totdat ik bij de bagageband die man dus weer tegen kwam die zo zat te leuteren in het vliegtuig! pffff niet echt veel zin in om 8.00 ochtends...maar hij had een trucje om de boarder security te omzeilen. Tenminste, iedere keer deed hij het, en lukte het, dus volgens hem een waterdicht plan, later hoorde ik dat het niet altijd helpt maar als je er een beetje normaal uitziet (zoals ik :p) dan lukt het...
Ik kreeg van hem dus de tip om op het formulier, wat ik in het vliegtuig al gekregen had, in te vullen dat ik in plaats van "niets aan te geven" aankruis, een vakje aankruis zodat de douane zal vragen waarom ik dat heb aangekruist. Ik kan dan zeggen, ooh ik wist niet zeker of dit mee mag ja of nee (terwijl ik al weet dat het geen probleem is om dit mee te nemen) en dan word je in een kortere rij gezet! Zo gezegd zo gedaan, er stond op het formulier dat ik moest aangeven als ik schoenen of spullen had die in contact zijn geweest met zoet water. Ik had mijn duik spullen bij, die natuurlijk alleen in de zee gebruikt zijn dus die mogen zo mee, maar toch dat vakje aangekruist. En jawel kwam een vrouw naar me toe die vertelde dat duik spullen gewoon mee mogen en dat ik in de rij aan kon sluiten. Links werden allerlei tassen helemaal overhoop gehaald, drugs honden snuffelden gretig alles af, en toen ik eenmaal aan de beurt was stond het zweet in mijn handen. Hoe oncomfortabel kun je je voelen, ondanks dat ik wist dat ik helemaal niets verkeerd deed had ik het gevoel alsof ik een crimineel was. Dus dan ga je toch hopen dat er niet een of andere mafkees iets in je tas heeft gestoken want dan ben je zo zwaar de lul. Ik was dus opgelucht toen een andere medewerker zei, je mag door naar rij 1...dus hoppa achter alle andere rij 1 mensen aan, en stond ik ineens buiten! Ik dacht echt huh...dat is vreemd, tassen niet gescanned..NIETS! helemaal niets...gewoon zo...hop de deur door en liep bijna perongeluk macdonalds binnen omdat ik niet door had dat ik er al was! Dus ja die man (die heel de tijd voor mij in de rij stond...te kletsen of weet ik het wat) zei dat het trucje weer geslaagd was, en ik was hem toen toch wel dankbaar. Had namelijk niet veel zin die hele rugzak open te maken en opnieuw in te moeten pakken!
Een treinkaartje gekocht naar het centrum, en gelukkig...is die man de andere kant op gegaan dus was ik daar ook vanaf. Ik realiseerde me wel dat mijn tassen echt vet zwaar waren....had het eerst allemaal op een karretje, maar die mag niet bij de trein komen dus ja dan dragen en tillen, maar sjouw ff met 37kg dan breek je wel hoor! pfff dus liep stevig te balen dat ik zoveel zooi mee had gesjouwd! Een maal in de trein nam ik een halve coupe in beslag met al mijn spullen en iedereen keek me vreemd aan...ik dacht oké...veel erger dan dit kan het niet worden... FOUT! natuurlijk...
Stap bij de halte uit waarvan mij is verteld dat het het dichtste bij Flinders street was mijn eindbestemming) het is een ondergronds station, dus ik hoopt al dat er een roltrap zou zijn...uhm foutje bedankt...6 trappen (niet treden) stukjes van 12 trappen per stuk....72 trappen later was ik boven...mijn knikkende knieën, trillende bovenbenen, en het zweet op mijn voorhoofd...jullie zijn toch niet vergeten dat ik die tassen ook mee naar boven moest nemen ;) KAPOT! Ik zeg het je..wat een hel was dat! Maar dan moet ik aan die militairen denken die weet ik veel wat voor tochten afleggen met hun bepakking, en denk ik...stel je niet zo aan...maar toch, voor mij was het vergelijkbaar met zo'n trektocht als die van de militairen! haha
Zo sta ik dan..op Elisabeth street...leuke naam...en nu? Had research gedaan om van een ander station naar die straat te komen...maar kreeg advies om toch maar bij dit station uit te stappen...er zou een bushalte zijn waar buskaartje verkocht werden..maar niets te zien...eerst die tas maar eens af en vervolgens mensen aanhouden om te vragen of ze überhaupt van flinders street hebben gehoord...nee, zou het niet weten. Hmm weet je zeker dat dat een straat is? Ooh ja, wel van gehoord inderdaad, nee geen idee hoe je er komt. Zal vast een bus gaan...dus ik werd met de minuut chagrijniger en heb een paar keer overwogen om een taxi aan te houden. Maar dacht nee...dat is de makkelijke manier en daar doe ik niet aan! Dus zag een bus verder in de straat stoppen en mensen uitstappen, daar heen gelopen en gevraagd of iemand me kon vertellen hoe ik er moest komen. Een man hielp me, hij gaf me zelf zijn 10 ritten kaartje en heette me welkom in Syney. Voor de deur van het Captain Cook hotel afgezet door de buschauffeur ( er is ook een halte dus geen special treatment ;)) en voila! een uur en een beetje later stond ik voor Tori dr neus! Het meisje die in thailand al tegen me zei, ooh mocht je ooit in sydney zijn...ik run een hostel dus kun je bij mij slapen!
Inmiddels zijn we een maand verder, en kan ik je eerlijk vertellen dat het een heel aparte maand geweest is. Ik heb het ontzettend moeilijk gehad dat Sam zou ver weg is, ondanks dat we elkaar wel heel regelmatig spreken blijft het toch een dubbel gevoel. Ik wil hier wel zijn, maar niet zonder hem. Wat dus eigenlijk betekend dat ik hier niet wil zijn...haha maar ik wil ook niet in engeland zijn en dan straks weer naar noorwegen moeten vertrekken, dus dan toch maar hier. Enfin, ik maak iedere ochtend (7 dagen per week) de kamers van het hostel schoon. Nieuw beddengoed waar mensen uit checken en vuilnisbakken legen. Beetje praatje maken hier en daar, opzicht wel te doen...maar na een maand ben ik het KOTS beu! Het is best veel werk en ik verdien er mijn huur mee (132 AUD per week) dus voel me een beetje onderbetaald...aangezien het zo'n 2,5 - 3 uur per kost. Daarnaast werk ik ook nog in de bar beneden. Waar ik 20AUD per uur verdien, wat heel goed betaald is voor zoiets simpels als bar werk...Ik heb de afgelopen 4 weken ongeveer 20 uur per week kunnen werken dus dat is 400 AUD. genoeg om van rond te komen en wat kunnen sparen dus niet verkeerd...maar ik ben het beu...alles wat ik doe is in dit hostel, ik kom bijna niet buiten en ik ben er helemaal klaar mee!
Ik heb met sam gesproken en hij heeft een van zijn contacten in Airlie beach (jaja dit mag gegoogled worden mensen) aangesproken...Ik heb mijn CV opgestuurd en heb een baan gekregen!! Ik ga dus verhuizen naar Cannonvale, vlak bij Airlie beach, waar ik op de dag trip boot naar de whitsunday islands ga werken als divemaster! :D Het schijnt ongelofelijk mooi te zijn het nummer #1 strand van Australie dus ben ontzettend benieuwd! Ik heb gisteren na mijn werk (lees vannacht om half 3) een vlucht geboekt...woensdag 8 october verhuis ik naar Cannonvale! :D Met de bus zou het 24 uur duren om er te komen (bizar dat je zolang kan rijden...en op de kaart een mini stukje aflegt) dus heb gekozen voor een vliegtuig dat gaat wat sneller! :)
Klaar voor een nieuw avontuur, waarin ik in ieder geval nog wat interresants te zien krijg...in plaats van naakte mensen, vieze vuilnisbakken, en een keuken waar je eigenlijk niets wilt aanraken omdat alles zo goor is! Adios Sydney...bedankt voor alles maar ik smeer m naar het strand!
Natuurlijk heb ik dit alles aan mijn lieve Sam te danken, want hij heeft me in contact gebracht met deze duikschool, en door al mijn geklaag gezegd, ga dan toch ergens anders heen...en ik heb dat nodig soms...en beetje een schop onder mijn hol zodat ik weer op gang kom en niet met het eerste beste genoegen neem...dus thanks honey!! you're amazing and I love you!! ( dit hele verslag gaat door google translate! haha levert een grappige engelse versie op voor de gene die nog wat willen lachen, of te veel vrije tijd hebben ;))
Luitjes vanuit Sydney zeg ik tot de volgende keer...Ik wens iedereen het beste!!
Veel liefs,
xxx ilse
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
